สามร้อยหกสิบสี่

ฉันนั่งอยู่บนโซฟา จ้องมองอย่างไร้จุดหมาย ตอนที่ประตูหน้าเปิดผลัวะเข้ามา

ฉันไม่แม้แต่จะสะดุ้งด้วยซ้ำ ฉันหมดแรงเกินกว่าจะทำแบบนั้นได้ ความรู้สึกหนักอึ้งมาหลายวันทำให้ฉันชาด้าน ร่างกายหนักอึ้งราวกับตะกั่ว เซซิเลียอยู่ที่โรงเรียน ฌอง-ลุคมีประชุม คฤหาสน์เงียบสงัดผิดปกติ และฉันคิดว่าตัวเองพอมีเวลาสักสองส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ